063. Mgła, reż. Rupert Wainwright

Oryginalny tytuł: The Fog
Reżyseria: Rupert Wainwright
Scenariusz: Cooper Layne
Na podstawie: scenariusza Johna Carpentera i Debry Hill z 1980 roku
Zdjęcia: Nathan Hope
Muzyka: Graeme Revell
Kraj: USA
Gatunek: Horror
Premiera światowa: 14 października 2005
Premiera polska: 10 lutego 2006
Obsada: Tom Welling, Maggie Grace, Selma Blair, Cole Heppell, Adrian Hough, Kenneth Welsh, Sara Botsford, DeRay Davis, Rade Serbedzija

    „Mgła” w reżyserii Ruperta Wainwright`a  to remake klasycznego horroru Johna Carpentera z 1980 roku. John Carpenter słynie z tego,że potrafi stworzyć odpowiedni klimat grozy w filmie. Udowodnił to nie raz w swojej ponad 50-letniej karierze, między innymi takimi filmami jak „Halloween”. Dlatego, moim zdaniem, zbrodnią jest tworzenie remake`ów jego filmów, gdyż film Ruperta Wainwright`a zdecydowanie nie dosięga do pięt poprzednikowi. Co prawda nie widziałam w całości wersji Carpentera, ale widząc nowe spojrzenie i znając historię wszelkich remake`ów mogę być pewna tego co mówię.

    Miasteczko Antonio Bay u wybrzeży Kalifornii zbudowane zostało przez czterech założycieli o nazwiskach –Castle, Wayne, Malone oraz Williams. Nikt z mieszkańców nie zdaje sobie jednak  sprawy z tego jak wysoką cenę musieli zapłacić dawni mieszkańcy tej ziemi. Ci co przeżyli atak trądu zostają zdradzeni przez założycieli, którzy kradną ich majątek i podpalają statek. Mija 100 lat od tej tragedii,którą miasteczko świętuje jako swoje narodziny stawiając pomnik na cześć ojców miasta.Jednakże wieczorem ze strony morza przybywa do miasta gęsta mgła. Nikt nie spodziewa się, że wraz z mgłą przybywają rozwścieczone duchy zabitych, którzy pragną zemsty na potomkach swoich oprawców. W tym samym czasie do miasta wraca potomkini jednego z założycieli – Elizabeth Williams, która to właśnie odkrywa tajemnicę sprzed wielu lat.

    Osobiście, nie przepadam za starymi filmami, w szczególności horrorami. Zawsze ich oglądanie zaczynam od obejrzenia remake`u, co jest oczywistym błędem. No, ale w ten sposób przynajmniej nie ustawiam wysoko poprzeczki dla starego filmu, przez co czasami jestem pozytywnie zaskoczona. Horrory chyba nigdy mi się nie znudzą,ale czasami nie spełniają moich oczekiwań. Tak jest niestety w przypadku „Mgły”,którą oglądałam już po raz drugi – tym razem, jednak, o nieco późniejsze porze.Pomimo tego nie odczuwałam żadnego napięcia, w większości filmu właściwie się śmiałam. Dalej jednak zachwycam się wykonaniem mgły i tak już chyba mi pozostanie,ale jeżeli chodzi o sam film to nie jest to najlepsza produkcja jaką widziałam.

    W filmach, przede wszystkim w horrorach, nienawidzę tego jak montażyści i dźwiękowcy robią te wszelkie efekty dźwiękowe, które w niektórych momentach,gdzie najpierw panuje grobowa cisza a potem ni z gruchy ni z pietruchy następuje maksymalne pogłośnienie, lub ktoś wyskakuje z jakiegoś kąta. Tak, to potrafiło odpowiednio nastroić, ale oprócz takich manewrów nie było nic w tym filmie co może nas przestraszyć. W czasach filmów, kiedy po ekranie krew leje się hektolitrami nie przerażają nas noże wbijające się w gałki oczne młodych ludzi, czy też rozpadające się twarze z powodu trądu. Film ten pozbawiony jest jakiegokolwiek napięcia. Trochę grozy budzi jedynie niesamowita mgła stworzona przez speców od efektów specjalnych.

    Horrory to nie są filmy, w których podziwiamy możliwości zastosowania grafiki komputerowej. Nie mniej jednak często stanowią wspaniałe dopełnienie filmu nadając mu odpowiedniej atmosfery. Dla niektórych dziwny może być fakt, że akurat przy tym filmie wspominam o efektach, nie mniej jednak uważam, że mgła stworzona na potrzeby tego filmu jest po prostu intrygująca, czy też kontrowersyjna. Jedni mogą stwierdzić, że wygląda tandetnie lub też tak jakby ktoś po prostu przydymił całe miasto (czyt. ja tak uważam). Z drugiej zaś strony jest to chyba najpiękniejsza mgła jaką widziałam w filmie. Jej gęstość sprawia, że naprawdę jest przerażająca. Kiedy patrzy się na to jak zalewa całe miasto, czy też okna to aż ciarki przechodzą po plecach i pomimo tego, że doskonale zdajemy sobie sprawę, że prawdziwa mgła, czyli tak którą spotykamy w naszym życiu, jest nieszkodliwa to po obejrzeniu takiego filmu dziwnie nam się będzie robiło na żołądku za każdym razem, gdy się w takiej znajdziemy. Fascynująca ponadto jest jedna scena, a właściwie dwie kiedy pojawia się mgła. Pierwszą jest jej wtargnięcie do domu Stevie Wayne. Niesamowicie wyglądało to jak się wylewała na korytarz podążając za jej synem. Inną zaś sceną, która wygląda nie mniej efektownie jest spacer kapitana Blake`a, a właściwie to wolna gonitwa za Tomem Malone. Blake wyglądał fantastycznie idąc a za nim ta cała mgła, albo właściwie wyglądało to tak jakby ta mgła z niego się wydobywała. Trudno to określić, ale jednak fajnie to wyglądało.

    Ostatnim gwoździem do trumny tego filmu okazało się być aktorstwo. Znany wszystkim młody Superman - Tom Welling, zawodzi na całej linii. Jego postać jest, co najmniej,nijaka, a nawet powiedziałabym, że dziwaczna. Zdecydowanie sobie nie poradził.Nasza pani „zagubiona” Maggie Grace grając w tym filmie wygląda na bardziej zagubioną niż w serialu „Lost”. Poza piękną twarzyczką i zgrabnym ciałem nie jest w stanie niczym nas powalić. W filmie jako tako najlepiej radzi sobie chyba Selma Blair, chociaż w sumie jej dzieciak był bardziej przekonujący. Niemniej jednak nie ma w tym filmie nikogo takiego, który mógłby bardziej wbić się w pamięć, czy też zaskarbić sobie naszą sympatię, no chyba, że Spooner, czyli grający go ReDay Davis („Licencja na miłość”), chociaż to być może jest zasługa tego, że ogólnie bardzo przepadam za ciemnoskórymi aktorami. W filmie zagrali także Rade Serbedzija („Przekręt”), Kenneth Welsh („Pojutrze”) Adrian Hough i wielu innych.

    Pomimo tego, że film dobrze się ogląda, i nawet całkiem przyjemnie, to jednak każdy odczuwa lekki zawód, gdy się kończy. Dziwne zakończenie, które nie jest do końca dopracowane pozostawia wiele pytań, ale może o to właśnie twórcom chodziło. Pozbawiony napięcia, ale nie magii gęstej mgły horror być może nie jest pozycją konieczną do obejrzenia, ale dla fanów gatunku będzie to prawdopodobnie ciekawe doświadczenie.