Tytuł oryginalny: Blue Moon
Cykl: Nieśmiertelni #2
Gatunek: fantasty młodzieżowe
Wydawca: Dolnośląskie
Rok wydania: 2009
Projekt okładki: Mariusz Banachowicz
Ilustracja na okładce: Aleksej Vasic
Tłumaczenie: Dobromiła Jankowska
Redakcja: Iwona Huchla
Korekta: Magdalena Fortuniak
ISBN 978-83-245-8936-4
Ilość stron: 288
Format: 130x205 mm
Historie opisujące paranormalne romanse wciąż są na topie. Także Alyson Noël odniosła w tym zakresie spory sukces wydając w 2009 roku powieść o tytule „Ever”. Tym samym rozpoczęła cykl „Nieśmiertelni” opowiadający o walce dobra ze złem, a przede wszystkim o wiecznej miłości. Autorka postanowiła kontynuować swoją serię i już zaledwie po kilku miesiącach od premiery pierwszej części na półkach księgarni pojawiła się kolejna powieść o tytule „Błękitna godzina”. Nie zdziwiło więc nikogo, że podobnie jak pierwsza, także i ta część została uznana przez New York Timesa za najlepiej sprzedającą się książkę.
Mija kilka tygodni po wydarzeniach w wyniku, których Ever Bloom została nieśmiertelna wybierając miłość do nieśmiertelnego Damena. Ever pobiera nauki u swojego ukochanego, aby jak najlepiej pojąć istotę magii. Oboje przygotowują się także do następnego kroku w swoich relacjach. W międzyczasie do szkoły przybywa nowy uczeń o imieniu Romano. Zaprzyjaźnia się on z Damenem i wydaje się wzbudzać zainteresowanie w większości uczniów liceum. Wkrótce Ever dostrzega, że wszyscy spychają ją na dalszy plan, łącznie z jej ukochanym Damenem. Dziewczyna nie chce wierzyć, że tak po prostu stała się obojętna dla swoich najbliższych. Podejrzewając, że coś jest bardzo nie w porządku dziewczyna udaje się do magicznego świata- Sommerlandu, licząc na to, że znajdzie tam odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jedyną nadzieją wydaje się być zbliżająca się pełnia księżyca, w wyniku, której pojawiający się co kilka lat Błękitny księżyc da Ever możliwość spełnienia swojego najskrytszego pragnienia.
Powieść „Ever” rozpoczęła wspaniałą historię, której klimat ginie gdzieś na stronicach „Błękitnej godziny”. Niby postacie pozostają te same, niby jest to wciąż opowieść o miłości i magii, ale prawdziwa magia gdzieś się zawierusza. Oczywiście, miłosne poczynania bohaterów niejednokrotnie mogą wywołać uśmiech, a nawet i rumieniec na twarzy. Znowu nie zabraknie wzruszeń, ani też szokujących wydarzeń. Czytelnik będzie próbował wraz z Ever rozwiązać niezwykłą zagadkę, jaką jest zmiana zachowań całego jej otoczenia. Będzie to intrygujące i w zasadzie może to być jedynym powodem, dla którego chce się skończyć ową powieść. Nie zabraknie tutaj też wzruszeń, bo przecież nie ma nic smutniejszego niż nastolatka odrzucona przez miłość swojego życia oraz najbliższych przyjaciół. Aby podkreślić ten element autorka w pewnej chwili przerzuca czytelnika w przeszłość Ever. W powieści ważny jest też magiczny klimat, bo przecież wokół magii i alchemii kręci się cała ta opowieść, co jest to niezwykle fascynujące, ale też nie aż tak bardzo. Nie wspominając już o licznych intrygach, zagadkach i akcjach, które bardzo rozbudzają zainteresowanie w czytelniku. Samo zakończenie powieści zwala z nóg. Noël w idealnym miejscu kończy powieść zaostrzając apetyt na kolejną porcję historii.
Pisarka ma talent do tego co robi, czyniąc to z niezwykłą łatwością. Bardzo dobrze kreuje świat nastolatków opisując ich uczucia, ich zachowania. Historię prezentuje z punktu widzenia głównej bohaterki – Ever, która jest tutaj narratorem. Czytelnik po raz kolejny śledzi wydarzenia jej oczami, sercem i umysłem, przez co ma ograniczoną możliwość poznawania prawdy. Zagranie genialne, gdyż dopiero, gdy Ever poznaje prawdę, my także ją poznajemy. Chociaż, oczywiście, można domyślać się jej wcześnie. Opisy stworzone przez Noël są bardzo obrazowe. Bez trudu możemy sobie zwizualizować uliczki Sommerlandu, czy też sytuacje, w której przyszło się znaleźć Ever. O dziwo nie są one przytłaczające, przez co książkę czyta się bardzo szybko.
W Polsce książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego w tym samym roku, w którym ukazał się oryginał. Twórcy odpowiadający za okładkę po raz kolejny postarali się, aby zachęcić czytelnika do sięgnięcia po powieść. Zupełnie tak jak na okładce pierwszej powieści, także i na tej znajduje się wizualizacja Ever. Tym razem zamiast tulipanów wyczarowanych przez Damena pojawia się magiczna kula, kamień księżycowy tudzież inny tego typu przedmiot, który hipnotyzuje swoim pięknem. Oczywiście, niewiele rzeczy może powstrzymać człowieka przed kupieniem podobnej powieści. Pomimo tego, że czcionka samego tekstu stanowiącego powieść jest dość niewielka to jednak nie sprawia problemów w jej czytaniu.
„Błękitna godzina” to powieść odrobinę gorsza od poprzedniej. Pomimo tego, że wywołuje wiele nieprzyjemnych uczuć, pozwala się utożsamiać z główną bohaterką, to jednak nie porusza aż tak bardzo. Bez względu na to ile razy bohaterowie odwiedzają magiczną krainę, czy też wyczytujemy niezwykłe rytuały to nie jest to aż tak fascynujące. Pomimo tego, że jest to powieść romantyczna, to jednak jest go tutaj zdecydowanie za mało. Wydaje się, że wszystkiego jest za mało, a czytelnik oczekuje na jakąś kulminację i wybuch, którego oczywiście się doczekuje. Nie stanowi także tajemnicy, co będzie tematem kolejnej powieści, gdyż Alyson Noël idealnie rozpoczyna historię, która znajdzie finał w trzecim tomie „Nieśmiertelnych”.
Ocena: 4/6
Prześlij komentarz