Młoda
dziewczyna imieniem Callie w wieku dwunastu lat pada ofiarą
przestępstwa. Przez lata skrywa w sobie tajemnicę z dnia swoich
urodzin, która napiętnuje każdą relację w jej życiu. Pomimo
wszystko, gdy jest świadkiem innej zbrodni nie staje bezczynnie,
dzięki czemu Kayden może zawdzięczać jej życie. Po latach
spotykają się na uczelni, pamiętając o dramatycznych
wydarzeniach, które całkowicie ich odmieniły stają się sobie
bliżsi niż można by się spodziewać. Niestety, koszmar trwa
nadal.
Już
bardzo dawno nie spotkałam się z lekturą tak bardzo naładowaną
emocjami. Ciężko zaklasyfikować ją do jednego gatunku, bowiem nie
jest to stricte romans młodzieżowy. Oczywiście, ma bardzo wiele
znamion literatury tego typu, a przy tym nie unika schematów. Dwójka
młodych ludzi złączona przez własne bagaże, ciężkie bagaże
doświadczeń życiowych. Ludzi w niedoli zawsze połączy uczucie,
gdyż potrafią zrozumieć swojego partnera, wiedząc przez co
przechodzą. To jakie szkody poczyniło życie na ich psychice, to
jedna sprawa. Inną jest chęć wyjścia naprzeciw wszelkim kłodą
rzucanym przez życie, a może bardziej przez nas samych,
obawiających się otwarcia na innych po traumie. Piękny jest w tej
relacji właśnie zrozumienie, wsparcie i brak nacisku ze strony
przyjaciół. Tak to się wszystko zaczyna, przyjaźń kwitnąca
pomiędzy dwójką osób, która potem przeradza się w coś więcej.
W końcu, gdzie będzie bezpieczniej? Uroczym jest obserwowanie tych
rozwijających się uczuć. Momentami bywa zabawnie, innym razem
wieje grozą, ale to już zupełnie inna bajka.
Najtrwalsze
związki powstają na zgliszczach. Człowiek wiele musi się w życiu
nacierpieć, aby móc docenić, ale przede wszystkim w ogóle
dostrzec swoją prawdziwą miłość i szczęście, które za nią
idzie. Callie i Kayden, to dwie osoby, które nacierpiały się aż
nadto. Zaskakującym jest to, jaką sadystką musi być Sorensen, że
w takie wspomnienia ładuje swoich bohaterów. Przy tym ukazuje
hardość ich charakterów. Nie są to więc puści nastolatkowie,
ale młodzi ludzie, którzy poznali okrucieństwo świata, stali się
ofiarami przemocy- takiego, czy innego rodzaju. Ich przeżycia,
tytułowe przypadki, poruszają. W szczególności w chwili, gdy
obserwujemy ich zmagania z problemami, z blokadami ustawionymi przez
życie. Niestety, tak jak w swoistych dramatach sytuacyjnych dochodzi
do zderzenia przeszłości z teraźniejszością. To, co się
dzieje... przechodzi najśmielsze pojęcie. Wydarzenia finałowe
wzbudzają emocje nie tylko w postaciach książkowych, ale przede
wszystkim w czytelniku. Ciężko jest nie uronić chociaż jednej łzy
nad ich niedolą. Poruszający finał, który zostawia nas w martwym
punkcie, bez odpowiedzi, totalnie bezradnych. Nie ma to jak wyrwać
człowiekowi serce i tak po prostu go pozostawić samemu sobie...
Jessica
Sorensen to manipulantka ludzkimi emocjami. „Przypadki
Callie i Kaydena”
raz po raz zadają przerażający cios, by u finału zbombardować
nas całą swoją artylerią. Nie jest to może szczyt literatury,
ale z pewnością osiąga swój cel. Napisana lekką ręką, przez co
czyta kolejne słowa wręcz płynnie przechodzą w zdania, dając nam
prawdziwą przyjemność z lektury. Świetnie nakreślone postaci z
uwagi na dramatyczne przeżycia z przeszłości są ogromnym atutem i
nie trudno jest się z nimi zżyć już na początku książki.
Powieść powiela wiele schematów znanych nam z literatury
młodzieżowej, ale nie przeszkadza to w ogóle. Tak niepozornie się
zaczyna, tak niepozornie się rozwija... wszystko po to, aby u końca
lektury przynieść największe zaskoczenie i ból, jaki można
doświadczyć podczas czytania. W końcu... rzadko się zdarza, że
lektura tak bardzo porusza, że płaczemy nad jej zakończeniem.
Ocena:
6/6
Recenzja
dla portalu A-G-W.info!
Tytuł
oryginalny: The
Coincidence of Callie and Kayden / Tłumaczenie:
Ewa Helińska / Wydawca: Zysk i S-ka / Gatunek:
romans / ISBN
978-83-7785-696-3 / Ilość
stron: 365 / Format: 140x205mm
Rok
wydania: 2013 (Świat), 2015 (Polska)
Prześlij komentarz