983. Czarodziejka z Księżyca (sezon 1), reż. Junichi Satō, Kunihiko Ikuhara, Takuya Igarashi

Oryginalny tytuł: Bishôjo senshi Sêrâ Mûn

Reżyseria: Junichi Satō, Kunihiko Ikuhara, Takuya Igarashi

Scenariusz: Sukehiro Tomita, Katsuyuki Sumisawa, Megumi Sugihara, Shigeru Yanagawa, Naoko Takeuchi, Lisa Lumby-Richards

Zdjęcia: Raymond Stella, Michael Gershman

Muzyka: Bob Summers, Takanori Arisawa, Tetsuya Komoro, Kazuo Satou

Kraj: Japonia

Gatunek: Fantasy, Komedia, Akcja, Romans

Premiera: 07 marca 1992 (TV Asahi), 1994 (Polsat)

Liczba odcinków: 46

Obsada: Kotono Mitsuishi, Aya Hisakawa, Michie Tomizawa, Emi Shinohara, Rica Fukami, Tôru Furuya, Keiko Han, Yasuhiro Takato, Masaya Onosaka, Katsuji Mori, Keiichi Nanba, Kazuyuki Sogabe, Shino Kakinuma

     Są takie produkcje, które kształtują nasze dzieciństwo. Są takie, które pamiętamy przez całe życie. Są takie, do których bardzo często wracamy. Takim właśnie filmem, taką seria, która ukształtowała nie tylko moje dzieciństwo, ale także i wielu innych osób jest pochodząca z Japonii "Czarodziejka z Księżyca", którą prawie 20 lat temu wyświetlał polski kanał – Polsat.

    Usagi Tsukino to niezdarna i płaczliwa czternastolatka. Pewnego dnia jej życie ulega całkowitej przemianie, kiedy na jej drodze staje gadający kot Luna z półksiężycem na łebku. To ona zdradza jej, że dziewczyna jest uśpioną wojowniczką- czarodziejką z księżyca. Daje jej broszkę do magicznej przemiany, dzięki której będzie mogła walczyć ze złem pod postacią królowej Beryl i jej demonami z Księstwa Ciemności, a także odnaleźć zaginioną księżniczkę Serenity. Szczęśliwie, do dziewczyny wkrótce dołączają kolejne wojowniczki, a przy ich boku dzielnie walczy Tuxedo.

     "Sailor Moon" to przede wszystkim tradycyjna walka dobra ze złem, które to reprezentowane jest odpowiednio przez Królestwo Srebrnego Księżyca oraz Królestwo Ciemności. W sezonie, składającym się z 46 odcinków, pojawia się cała armia demonów różnej maści, uzależnionych od swoich generałów- Jadeite, Nephrite, Zoisite i Kunzite. Przy tym pokazuje się hierarchizacja dowództwa w Królestwie, którą zobaczyć można w niejednej armii. Dodatkowo jest to zgrabnie opowiedziana historia o dojrzewaniu i podejmowaniu decyzji dla dobra ogółu. O poświęceniu w imię miłości, w imię przyjaźni, ale także i tego co piękne, o poczuciu odpowiedzialności, która idzie wraz za nabytą siłą. Gdzieś pomiędzy wierszami dostrzec można bardzo różne odcienie miłości. Uczucia niesfornego, ale jednocześnie dojrzałego, uczucia zakazanego, które skrywane jest na dnie serca. Dotyka się również tematów tabu, jak homoseksualizm, ukazywany tutaj za pomocą Kunzite i Jedeite. Jednakże to co intryguje w tej historii to zagięcia czasowe, w których można się całkowicie zagubić, bowiem zaciera się granica pomiędzy tym co było kiedyś, a co jest teraz, doprowadzając bohaterów do ich ostatecznego przeznaczenia. Wielki finał jest bardzo wzruszający i w zasadzie mógłby zakończyć całą opowieść, ale...

     Na pierwszy rzut oka, "Czarodziejka z księżyca" urzeka swoim wyglądem. Każda postać jest idealnie wyrysowana i charakterystyczna. Jednakże najbardziej powalające jest to, że choć przez cały sezon pojawia się trochę ponad 40 demonów, to każdy jest całkowicie inny. Nie ma dwóch takich samych potworów, chyba, że akurat są to jakieś bliźniaki. Tym samym rysownicy powalają widza na łopatki. Gdyby tego było mało, urzekają nas także transformacje wojowniczek i ich czarodziejskie zdolności. Co prawda, nigdy nie zrozumiem, jak po zmianie ciuchów stały się nagle nierozpoznawalne dla otoczenia, ale i tak obserwowanie tego zapiera dech. W anime fascynuje również sposób wyrażenia ekspresji u bohaterów. W dość komiczny sposób prezentuje się wybuch gniewu, strach, atak śmiechu, czy konsternację, bądź zakłopotanie (łezka). Czyni to obraz o wiele bardziej wyrazistym. Nie gorzej jest i z podkładem muzycznym. Trochę elektroniczne, trochę dzwonkowe dźwięki, ale też i pełne nostalgii, czy ciemności kompozycje. Co prawda, większość motywów schematycznie wykorzystywane jest przez cały sezon, w znaczących momentach, ale idealnie podkreślają klimat.

     Aktorzy, którzy podkładają głosy do swoich postaci, spisują się pierwszorzędnie. Za pomocy odpowiedniej modulacji głosem udaje im się zagrać rozbeczanego smarkacza, słodką blondyneczkę, czy groźny czarny charakter. Niektóre z postaci wydają się dość płaskie, ale ich towarzysze szybko to nadrabiają.

     "Sailor Moon", czyli piękne wojowniczki w marynarskich mundurkach o miłość i sprawiedliwość, nie są ani wysoce inteligentne, ani szczególnie zjawiskowe. Produkcja niesamowicie banalna i infantylna, jak jej główna bohaterka, aż zastanawia jakim sposobem serial zdobył taką popularność. Odpowiedzi trzeba dopatrywać się w humorze z jakim opowiedziano pełną akcji historię ponadczasowej miłości i poświeceniu, które urzeka każdego. Każdy drobny odcinek zbliża nas do wielkiego finału, gdzie następuje kumulacja wszelkich emocji, które się w nas nagromadziły.