921. Oczy Julii, reż. Guillem Morales

Oryginalny tytuł: Los Ojos de Julia
Reżyseria: Guillem Morales
Scenariusz: Guillem Morales, Oriol Paulo
Zdjęcia: Óscar Faura
Muzyka: Fernando Velázquez
Kraj: Hiszpania
Gatunek: Thriller
Premiera światowa: 11 września 2010
Premiera polska: 25 marca 2011
Obsada: Belén Rueda, Lluís Homar, Pablo Derqui, Francesc Orella, Joan Dalmau, Julia Gutiérrez Caba, Boris Ruiz, Dani Codina, Daniel Grao

     Trudno jest znaleźć dobry film grozy. Na świecie powstają coraz to różniejsze szmiry, które ośmielają nazywać się horrorami, a z grozą mają tyle wspólnego co piernik z wiatrakiem. Pośród tych wszystkich produkcji tylko nieliczne się wyróżniają, a na szczyty ostatnio wschodzą filmy europejskie z tego gatunku. „Oczy Julii” to kolejny mrożący krew w żyłach hiszpański film, który po sukcesie „Sierocińca” i „Rec” straszy europejskich, ale też i światowych kino maniaków. Twórcą filmu jest Guillem Morales, który zabłysnął na hiszpańskim rynku filmowym dzięki „Dziwnemu lokatorowi”, a swoim najnowszym filmem udowadnia, że można go zaliczyć do grona tych hiszpańskich twórców, którzy podobnie jak on potrafią wzbudzić uczucie napięcia i przerażenia w widzu.

     Piękna niewidoma kobieta imieniem Sara ginie w tajemniczych okolicznościach w swoim domu. Na miejsce przybywa jej siostra bliźniaczka- Julia (Belen Rueda), która tak jak siostra cierpi na wrodzoną chorobę oczu prowadzącą do ślepoty. Julia nie chce wierzyć w domniemane samobójstwo swojej siostry w szczególności, że poddana została przeszczepowi oczu i nie miała powodu, aby odbierać sobie życie. Kobieta rozpoczyna własne śledztwo chcąc poznać prawdę. Dowiaduje się o tajemniczym chłopaku swojej siostry, który jakby stał się niewidzialny dla wszystkich ludzi wokół, a który wydaje się ją śledzić przez cały czas. Kiedy w tych samych okolicznościach, co jej siostra, ginie także jej mąż – Isaac (Lluis Homar), Julia na skutek traumy ostatecznie traci wzrok.

     Kino hiszpańskie przeżywa aktualnie prawdziwe oświecenie. To właśnie tam powstają wspaniałe dramaty, ale też i przerażające horrory. Do hiszpańskich superprodukcji należą między innymi „W stronę morza”, „Labirynt fauna”, czy „Sierociniec”. Od 2010 roku do tego grona zaliczyć można także „Oczy Julii”, który to film nie zrobił być może zbyt wielkiego szumu wśród krytyków, ale z pewnością znalazły się na świecie miliony, które pokochały ten film. Już od pierwszej minuty produkcja trzyma w napięciu. Wtedy właśnie widz nabiera przeświadczenia, że jest to horror genialny, a zabójca to z pewnością jakaś mistyczna postać składająca się jedynie z cienia. Jednakże wraz z postępem akcji zdajemy sobie sprawę, że rozwiązanie ma całkiem przyziemny charakter, tworząc z filmu swoisty thriller, w którym to mordercy w brutalny sposób zabijają swoje ofiary. Nie mniej, taką formę przybiera on dopiero pod koniec filmu, kiedy widz dowiaduje się o co tak naprawdę chodzi i kto za tym wszystkim stoi. Oczywiście trudno było się tego nie domyślić, ale nie o to w tym chodzi. 

Najważniejsze w „Oczach Julii” jest to dziwne uczucie, które koncentruje się w dołku. Przez cały film widz w zasadzie siedzi jak na szpilkach. Nie wie czego się spodziewać, a wszechogarniająca ciemność go przeraża. Nie mówiąc już o samym zamyśle oślepienia, które może być równie traumatyczne. Morales jednakże nie skupia się jedynie na grozie. W ten klimatyczny thriller wtapia wiele innych przyziemnych wątków, jak chociażby zaufanie do drugiej osoby, czy też siłę miłości, nawet tej obsesyjnej. Momentami robi się bardzo dramatycznie, kiedy to Julia musi uporać się z odejściem ukochanych osób, czy też z szybką utratą wzroku. Na zakończenie tej całej zagadki Morales serwuje widzowi metafizyczny element, który niektórym może wydać się ostatnim gwoździem do trumny, a dla innych może stanowić idealne zwieńczenie owej produkcji.

     Na atmosferę każdego filmu, który ma za zadanie trzymać widza w napięciu składa się nie tylko fabuła, ale przede wszystkim sposób w jaki zostaje ona zaprezentowana. „Oczy Julii” to film wykorzystujący chyba wszystkie możliwe triki, dodając także kilka nowych, innowacyjnych. Na pierwszy plan wysuwają się mroczne zdjęcia wykonane przez Oscara Faurę. Ten hiszpański operator pracował już przy innym horrorze z udziałem Belen Ruedą – „Sierociniec”. Jest to człowiek wręcz idealny do tego typu pracy i to właśnie on nadaje głębię tej produkcji. Dzięki temu wytworzył się niesamowity klimat, a jego innowacyjne zdjęcia, które rozjaśniane były przez oślepiający flesz aparatu fotograficznego były olśniewające. Wypadło to rewelacyjnie w tej całkowitej ciemności. Ścieżka dźwiękowa skomponowana specjalnie dla tego filmu przez Fernando Velazqueza („Devil”), także sporo dała tej produkcji. Nadała jej, przede wszystkim, odpowiedni kształt, dodatkowo wzmacniając uczucie grozy.

     Tytułowa rola w filmie dostała się w ręce Belen Rueda. Każdy fan hiszpańskiego kina może ją pamiętać z produkcji „Sierociniec”, gdzie to rozpoczynała swoją karierę jako gwiazda filmów grozy, lub też z „W stronę morza”, gdzie wystąpiła u boku Javiera Bardema. Wielokrotnie wyróżniana przez hiszpańskich krytyków zaczęła zaskarbiać sobie sympatię widzów całego świata. Jej Julia była bardzo przekonująca. Faktycznie wyglądała na niewidomą, tak się właśnie zachowywała. Nie stała obok swojej postaci, a stała się nią. Jest to bardzo ważne w filmie, tak samo jak to, żeby wzbudzić u widza sprzeczne uczucia. Rueda zagrała tutaj dwie całkowicie różne role- choć tą pierwszą jedynie przez chwilę, nie mniej od razu urzeka widza. Pomimo tego, że w filmie pojawia się kilka znaczących postaci, tak ona jedna wyróżnia się najbardziej. Na uwagę zasługuje jednakże też sam morderca, bo toż przecież wokół niego całe to zamieszanie. W tej roli wystąpił Pablo Derqui. Świetna rola, która pozwoliła zobaczyć w nim prawdziwego psychopatę. Mimika twarzy i gesty, wszystko na to wskazywało.

   „Oczy Julii” to chyba najbardziej klimatyczny film jaki przyszło mi obejrzeć. Wszechogarniające przerażenie wynikające nie tylko z czyhającego w każdym cieniu niebezpieczeństwa, ale przede wszystkim z powodu postępującej ślepoty głównej bohaterki. Martwimy się jak będzie sobie radzić, w szczególności, że tak wiele zostało jej odebrane. Morales wprowadza także spore zamieszanie powodami śmierci siostry i męża Julii. Pomimo tego, że od razu można się domyśleć kto jest zabójcą, to jednak dalej z zafascynowaniem obserwujemy rozwój wydarzeń. Po prostu, jesteśmy ciekawi czy Julia przeżyje, a jeżeli tak, to czy uda jej się ostatecznie odzyskać wzrok. To wzbudza w nas wiele skrajnych emocji, przez co nie jest to tylko idealny thriller, ale też i dramat, który może niejednokrotnie wzruszyć.