155. Egzorcyzmy Emily Rose, reż. Scott Derrickson

Oryginalny tytuł: The Exorcism of Emily Rose
Reżyseria: Scott Derrickson
Scenariusz: Paul Harris Boardman, Scott Derrickson
Na podstawie: książki Felicitas Goodman "The Exorcism of Anneliese Michel" opartej na prawdziwych wydarzeniach.
Zdjęcia: Tom Stern
Muzyka: Christopher Young
Kraj: USA
Gatunek: Horror, Thriller, Dramat
Premiera światowa: 01 września 2005
Premiera polska: 28 października 2005
Obsada: Jennifer Carpenter, Laura Linney, Tom Wilkinson, Campbell Scott, Joshua Close, Duncan Fraser

    Emily Rose pochodzi z bardzo wierzącej rodziny. Gdy dostaje się na studia jest bardzo szczęśliwa. Jednak pewnej nocy zostaje opętana. Jej rodzina decyduje się sprowadzić ją do miasteczka, gdzie ojciec Moore poddaje ją egzorcyzmom. Niestety dziewczyna umiera. Ojcowi Moore zostają przedstawione zarzuty nieumyślnego spowodowania śmierci. Jego sprawę dostaje Erin Bruner, która jest osobą niewierzącą. Prokuratura proponuje Ojcu ugodę, ten jednak nie zgadza się, twierdząc, że najważniejsza jest historia Emily Rose, która musi zostać opowiedziana. Ojciec Moore w przeciwieństwie to reprezentującej go w sądzie Erin, jest świadomy tego, że proces nie będzie łatwy, a to za sprawą ciemnych mocy, która trzymają nad nią pieczę.
    Jest to film na podstawie prawdziwych wydarzeń. Jest to bardzo przerażające i jednocześnie bardzo poruszające, że podobne zdarzenia miały miejsce naprawdę. Mówimy tutaj o opętaniu Emily Rose a właściwie Anneliese Michel i jej śmierci.
    Myślałam, że film będzie beznadziejny. Tyle się o nim nasłuchałam i w ogóle, że byłam raczej wrogo nastawiona. Film jednak mile mnie zaskoczył. Wiadomo, że może być troszkę przynudnawy, bo to przecież głównym wątkiem jest rozprawa w sądzie. Dlatego również mnie najbardziej fascynowały urywki wyjęte z życia Emily. Muszę przyznać, że były one dosyć... hm... przerażające. Młoda dziewczyna wyjeżdża sobie po prostu na studia i ta przygoda kończy się dla niej nie zbyt dobrze, a właściwie to tragicznie.
    Mnie osobiście bardzo szokowała ta rozprawa. Te zeznania. Te informacje. Jakiś obłęd... a w ogóle motyw z tą godziną był po prostu okropny. No przecież jak ja bym czegoś takiego doświadczyła to w ogóle już bym raczej nie usnęła. Budzisz się o 3 w nocy, czujesz jakby się coś paliło... idziesz sobie sprawdzić, a tutaj coś Ci się otwiera coś Ci się przesuwa, no schiza totalna :D dziwiłam się tej całej Erin czemu jeszcze nie wybiegła z tego domu :) Dziwne było to, że Emily już przy pierwszym takim razie została opętana a Erin nie. No, ale to podobno dlatego, że ciemne moce chciały ją nastraszyć.  Byłam bardzo ciekawa jak to się skończy wszystko. Czy Ojciec wygra tą sprawę? A może zginie? Byłam taka zafascynowana tym filmem, że cały czas byłam przerażona. Najbardziej podobała mi się scena odprawiania egzorcyzmów. Normalnie aż mnie dreszczyk przeszedł i oczy wyszły z orbit. Już myślałam, że niektórzy nie przeżyją tej akcji... uff.
    Film oprócz tego, że mnie przerażał to dodatkowo sprawiał, że strasznie się wzruszałam. Jak na przykład ten ukochany Emily wciąż był przy niej, pomimo tego, że wiedział, że coś z nią nie tak i pomimo tego, że go przerażała... i tak z nią był. To się nazywa oddanie... ciekawe czy mój ukochany też byłby mi tak oddany i trwałby przy mnie w takich straszliwych chwilach. Bardzo również poruszył mnie list, który Ojciec Moore czytał w sądzie. Był taki piękny, o takich pięknych rzeczach pisała ta dziewczyna. Normalnie pękłam i się rozpłakałam. Innym momentem było również zakończenie rozprawy... to już w ogóle. Nie wiem w sumie czemu się popłakałam hehe :D zakończenie mi się spodobało, naprawdę. W ogóle tak dziwnie, że osoba duchowna była sądzona...
    Jeszcze bardziej zainteresowały mnie dopiski na końcu filmu o Ojcu Moore, że żył od tamtej pory w odosobnieniu, oraz o Emily, że podobno jej grób jest traktowany jak ołtarz. Słyszałam, że Kościół czeka na cud od Emily Rose, aby mógł uznać ją za świętą. W końcu tyle dziewczyna wycierpiała, żeby pokazać światu, że istnieje Szatan a skoro istnieje Szatan to istnieje także Bóg. Jak to mówią nie ma Dobra bez Zła. Widzimy, że film dotyka sfery duchowej człowieka, kwestii naszej wiary. Mamy tutaj do czynienia z walką między nauką oraz wiarą chrześcijańską, ponieważ rozprawa opiera się na pytaniu, czy Emily Rose naprawdę została opętana przez Diabła, czy była tylko chorą na epilepsję i psychozę dziewczyną.
    Bardzo podobało mi się jak Jennifer zagrała Emily. Zagrała naprawdę niesamowicie. Nie wiem czy trzeba być bardzo taką aktorką, że tak zaawansowaną, żeby zagrać taką trudną rolę, ale naprawdę bardzo mnie zadziwiła.
    Film podobał mi się nawet bardzo. Nie wiem dlaczego tak długo zbierałam się w sobie, żeby go obejrzeć. Cieszę się, że w końcu to nastąpiło :)