117. Pasja, reż. Mel Gibson

Oryginalny tytuł: Passion of the Christ
Reżyseria: Mel Gibson
Scenariusz: Benedict Fitzgerald, Mel Gibson
Zdjęcia: Caleb Deschanel
Muzyka: Jack Lenz, Shankar, Martin Tillman, John Debney
Kraj: USA, Włochy
Gatunek: Dramat, Biblijny
Premiera światowa: 25 luty 2004
Premiera polska: 05 marca 2004
Obsada: James Caviezel, Maia Morgenstern, Hristo Jivkov, Francesco De Vito, Luca Lionello, Monica Bellucci, Hristo Shopov, Rosalinda Celentano

    Film opowiada historię Jezusa Chrystusa, dokładnie 12 ostatnich godzin jego życia. Jezus Chrystus został zdradzony przez jednego ze swoich uczniów, Judasza. Zostaje on pojmany. Lud chce aby Jezus został ukrzyżowany. Zwracają się do Piłata z prośbą o pozwolenie. Ten jednak nie chce się zgodzić. Wysyła ich do Heroda, który również nie podejmuje żadnej decyzji. Wracają więc do Poncjusza. Po straszliwym biczowaniu Piłat daje ludowi wybór, albo wypuści wielokrotnego mordercę Barabasza albo Jezusa. Lud jednak wciąż chce ukrzyżowania Chrystusa. Piłat umywa ręce i zostawia decyzję im. Podczas drogi krzyżowej Jezusowi towarzyszą ludzie, którzy go kochają i wierzą w niego, w tym także jego matka Maria, Maria Magdalena oraz jeden z jego apostołów Jan.
    Jest to film nakręcony w oparciu o Pismo Święte. Nie wiem czy w ogóle powinnam pisać o tym filmie, ale muszę się podzielić uczuciami jakie we mnie wzbudził owy film.
    Film jest dość niezwykły. Nie zawiera zbyt wielu dialogów, ale według mnie jest czytelny doskonale. Jeszcze żaden film do tej pory mnie tak nie poruszył. Dosłownie żaden! A ten film porusza mnie za każdym razem jak go oglądam.
    Pamiętam jak byłam na nim w kinie. W momencie, gdy chłostali Jezusa, poczułam coś dziwnego, można powiedzieć, że prawie nic nie widziałam przez łzy. Nie mogłam zresztą patrzeć na to co się tam działo w tym filmie. Nie mogę uwierzyć, że ludzie byli tak okrutni i niestety nadal są, ale to po prostu przechodzi ludzkie pojęcie.
Oczywiście każdy wierzący wie o czym jest film i co tam w nim będzie, ale takiej brutalności to chyba nikt się nie spodziewał. Ponieważ film był kręcony na podstawie Biblii nie trudno jest się domyśleć, że tak właśnie to wszystko wyglądało.
    Niezwykłym wątkiem była tutaj miłość Marii. Bardzo mnie wzruszył moment, w którym Maria biegła do Jezusa, gdy upadł. Rozpłakałam się, po raz kolejny zresztą i wcale się tego nie wstydzę. Na uwagę zasługują tutaj wspomnienia idealnie pasujące do danych sytuacji, które wzbudzały dodatkowe silne emocje.
Straszliwe dla mnie było samo przybijanie Jezusa do krzyża. Znowu płakałam! Nie znoszę brutalności na ludziach, którzy na to nie zasłużyli, ale jak widzę jak krzywdzą Jezusa i wyobrażam sobie, że coś takiego miało miejsce tuż przed jego śmiercią i późniejszym zmartwychwstaniem to po prostu płaczę jak małe dziecko. Czuję jak zaczyna boleć mnie serce, że jestem takim strasznym grzesznikiem i nie doceniam tego jak Jezus się dla nas poświęcił, jak poświęcił się również dla mnie.
    Niesamowite było przedstawienie momentu Zmartwychwstania, po prostu zaparło mi dech w piersi. W dodatku jeszcze ta muzyka, czasami czułam... nie wiem jak to opisać to uczucie, czułam się tak jakbym tam była, jakbym przeżywała to razem z Jezusem, jakbym odczuwała wszystkie troski Marii. Wspaniałe uczucie :)
    Bardzo efektowne były dwa momenty jak dla mnie. Gdy Jezus rysował w piasku i ten piasek tak fajnie do góry prysnął, gdzieś to było tłumaczone jak Gibson to zrobił. Drugi był moment, gdy Jezus już umarł i spadła pierwsza kropla deszczu i się tak fajnie rozprysła. To było cudowne :)
    Aktorzy bardzo wczuli się w rolę i według mnie zostali idealnie dobrani. Caviezel w roli Chrystusa był po prostu doskonały. Nie wyobrażam sobie kogoś innego w tej roli. Było to dość trudne zadanie, ale według mnie James sobie poradził. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj Rosalinda, która grała Szatana. Przerażała, oj tak! W tej roli była genialna według mnie. Maia Morgenstern jako Maria była bardzo przekonywująca. Bardzo dobrze zagrała matkę Chrystusa i bardzo uczuciowo, pokazała na co ją stać.
    Film podobał mi się ogromnie. Nie wiem czy dlatego, że był taki straszny pod pewnym względem. Podoba mi się to, że potrafi trafić do serca człowieka, oczywiście nie każdego, bo czytałam, że niektórzy są wrogo nastawieni do tego filmu, ale po tym filmie za każdym razem jak go oglądam mam ochotę się zmienić, mam ochotę być lepszym człowiekiem, czuję się nawrócona. Szkoda tylko, że jutro nie przystąpię do komunii świętej.