684. Dhoom 2, reż. Sanjay Gadhvi

Seria: Dhoom #2

Reżyseria: Sanjay Gadhvi  
Scenariusz: Vijay Krishna Acharya
Zdjęcia: Nirav Shah  
Muzyka: Pritam Chakraborty, Salim Merchant, Suleman Merchant Kraj: Indie  
Gatunek: Akcja / Thriller 
Premiera światowa: 20 października 2006 
Premiera polska na DVD: 15 maja 2008 
Obsada: Abhishek Bachchan, Rimi Sen, Uday Chopra, Bipasha Basu, Hrithik Roshan, Aishwarya Rai

    W 2004 roku na ekrany wszedł film akcji z Bollywoodu „Dhoom”, który okazał się miłym zaskoczeniem dla widzów i krytyków. Kilkukrotnie nagradzany hit dwa lata później doczekał się swojej kontynuacji. Pomimo tego, że druga część wyszła od tych samych twórców co pierwsza produkcja to jednakże odbierana jest ona o wiele lepiej od poprzednika. Być może jest to spowodowane bardziej przystępną akcją, większą ilością humoru, a może po prostu jakość filmu podniosły występy Aishwaryi Rai i Hrithika Roshana. 

    Po zakończonej sukcesem współpracy motocyklisty Aliego i policjanta Jaia, Ali wstępuje do policji. Po pewnym czasie, kiedy to Ali i jego żona Sweety oczekują dziecka szykuje się kolejne zadanie. Jai bliski jest schwytania złodzieja drogocennych i wyjątkowych przedmiotów - Aryan, który do każdego rabunku zmienia swoją postać w sposób uniemożliwiający jego zidentyfikowanie. Nikt tak naprawdę nie zna jego twarzy, dlatego też pozostaje nieuchwytny dla Jai`a. Dlatego też zatrudnia on do pomocy zwinną złodziejkę – Sunehri, która otrzyma wolność jeżeli pomoże mu złapać Aryana. Sunehri zdobywa zaufanie Aryana, który zabiera ją na następny skok w Brazylii. Nikt nie spodziewa się jednak, że zadanie to zakończyć może się wzajemną miłością dwójki złodziei, które może całkowicie odmienić ich życie. 

    Przyglądając się fabule filmu zauważyć możemy schematy powtórzone z filmu pierwszego. Do takowych z pewnością należy kolejny pościg za niedoścignionym bandziorem, który w szybki i nowoczesny sposób dokonuje kradzieży. Ponownie bohater Jai musi zasięgnąć pomocy u zaprzyjaźnionego kryminalisty, aby pomógł mu dorwać poszukiwanego. Ponownie zastosowano manewry z ukazujące wizje Aliego ze swoimi ewentualnie przyszłymi kobietami. Jednakże na tym podobieństwa się kończą. W filmie mamy bardzo dużo akcji. Towarzyszymy każdej kradzieży jakiej dokonuje Aryan. Tym samym obserwujemy jego pomysłowość jeżeli chodzi o przebrania – uwierzcie mi, ale nigdy bym nie wykombinowała sposobu wtopienia się w tło w muzeum, powaliło mnie to na łopatki. W tym filmie w odróżnieniu od poprzedniego skupiono się bardziej na czarnym charakterze, którym jest Aryan, chociaż w pewnym momencie granice między dobrym a złym bohaterem zaczynają się tutaj zacierać. W końcu rozbudowano wątek miłosny. Pierwszy film jedynie ocierał się o takowy, w drugim, z kolei, możemy zauważyć rozwój uczuć pomiędzy Aryanem oraz Sunehri. Ponadto zobaczymy pierwszy prawdziwy pocałunek w kinie bollywoodzkim (przynajmniej pierwszy wśród tych filmów, które ja oglądałam), który zakończył się pozwem do sądu dla dwójki bohaterów biorących w nim udział. Podobno pocałunek ten był obsceniczny, ale w Indiach, gdzie publiczne okazywanie uczuć jest zabronione to nie ma się co dziwić. 

    Film ma w sobie coś co nie pozwala się od niego oderwać. Niestety, nie są to Indie, ale i tak krajobrazy momentami są przepiękne. Tym razem zdjęcia Nirava Shaha oraz Vikasa Sivaramana mają w sobie więcej życia. Być może to za sprawą tego drugiego, który dopiero teraz dołączył do ekipy „Dhoom”. Muzykę skomponowali Ci sami panowie, którzy pracowali przy pierwszym filmie, czyli Pritam Chakraborty oraz Salim i Suleiman Marchant. Dlatego też klimat jeżeli chodzi o ścieżkę dźwiękową pozostał taki sam. Ponownie usłyszymy utwór tytułowy znany z pierwszego filmu - „Dhoom Machale”, który tutaj został przerobiony, w zasadzie, dwukrotnie. Najważniejsze jest to, że dominowały w nim raczej angielskie słowa, a niżeli tekst hindi. Ponadto nazwano go „Dhoom Again”. Usłyszeć możemy go podczas napisów początkowych oraz końcowych, a także w trakcie filmu podczas scen akcji – w szczególności scen pościgów. Utwór ten fascynuje także pod względem choreograficznym. Jest idealnie dopracowany. Inną dynamiczną piosenką jest „Crazy Kiya Re” w tanecznym wykonaniu Aishwaryi Rai, a dubbingowała ją Sunidhi Chauhan. Naprawdę rytmiczny kawałek, który szybko wpada w ucho. W zasadzie to każdy utwór ma w sobie to coś. Każdy może się spodobać. Znajdziemy tutaj bardziej współczesne utwory jak dwa wcześniej wspomniane, ale są też piosenki bardziej tradycyjne, do których zaliczyć można „Touch me”, czy „Dil Laga Na”. Każdy z nich jest inny, ale każdy ma jedną wspólną cechę – szybko wbija się w pamięć.

    W filmie ponownie zobaczymy duet z pierwszego filmu w postaci Abhishka Bachchana i Udaya Chopry. I tak jak w pierwszym filmie tak też w tym to Uday lepiej się spisał. Abhishek zagrał gorszego palanta niż był nim w pierwszym filmie, a jakby nie było to była to ta sama postać. Dalej jednak był sztywny i nadal nie wiem, czy tego wymagała rola, czy on po prostu tak to odegrał, czyli bez emocji. Uday z kolei dalej bawił.Uroczy z niego facet. Dla mnie prawdziwym objawieniem w tym filmie był Hrithik Roshan, czyli człowiek kameleon tego filmu. Przez większą część filmu chodził z gołą klatą więc nie dziwcie się, że zgłupiałam na jego punkcie do tego stopnia,że śni mi się po nocach. No, ale nie będę narzekać z tego powodu. Aktorsko może i jest według niektórych słaby, ale jak dla mnie był lepszy niż Abhishek. Wystąpił on w duecie z Aishwaryą Rai, która z filmu na film coraz bardziej mi się podoba, w szczególności w takich rolach, gdzie nie jest do końca dobrą, ale też i nie złą postacią.

    Rzadko kiedy zdarza się, żeby kontynuacja filmu była lepsza od pierwszego. Rzadko zresztą zdarza się, aby jakikolwiek film z Bollywoodu doczekał się sequela. Jednakże znajdziemy wyjątki od reguły,do których w obu przypadkach zaliczymy film „Dhoom 2”. Film ma w sobie więcej akcji, poza tym, a właściwie przede wszystkim, od pierwsze filmu wyróżnia go kilka naprawdę dobrych utworów, których w pierwszym filmie było jak na lekarstwo. Ponadto występy Roshana i Rai zdecydowanie wyszły na plus dla tej produkcji, nie wspominając o ich słynnym pocałunku, który z pewnością dodał pikanterii. Co tu dużo mówić, gdy staniecie przed wyborem, który film obejrzeć proponuję swoją uwagę skupić na kontynuacji.